Biopsja szpiku

Badanie szpiku jest często wykorzystywane w diagnostyce chorób układu krwiotwórczego. Jest to podstawowe badanie wykorzystywane do postawienia właściwego rozpoznania. Szybkie ustalenie diagnozy umożliwia rozpoczęcie leczenia. Badanie szpiku służy również do oceny skuteczności zastosowanej terapii.

Biopsja szpiku

cienkoigłowa

Badanie szpiku jest często wykorzystywane w diagnostyce chorób układu krwiotwórczego. Jest to podstawowe badanie wykorzystywane do postawienia właściwego rozpoznania. Szybkie ustalenie diagnozy umożliwia rozpoczęcie leczenia. Badanie szpiku służy również do oceny skuteczności zastosowanej terapii.

  • Wskazania
Wskazania

  • podejrzenie choroby układu  krwiotwórczego np. ostrej białaczki, zespołu mielodysplastycznego, chłoniaka, szpiczaka plazmocytowego, anemii, aplastycznej, nowotworów mieloproliferacyjnych (nadpłytkowość samoistna, czerwienica prawdziwa, mielofibroza)
  • diagnostyka zaburzeń ilościowych krwinek o niejasnej etiologii – pancytopenia, izolowana niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia, leukocytoza
  • podejrzenie przerzutów nowotworów litych do szpiku
  • monitorowanie skuteczności leczenia chorób hematologicznych i inne.




  • Przeciwskazania
Przeciwskazania

  • w przypadku biopsji aspiracyjnej szpiku w zasadzie nie ma przeciwskazań, chyba że w miejscu planowanego zabiegu występują zmiany zapalne skóry. Wtedy zabieg należy przeprowadzić w innej okolicy.
  • w uzasadnionych przypadkach biopsja szpiku może być przeprowadzona pomimo występowania przeciwwskazań, jeśli potrzeba otrzymania wyników (np. konieczność ustalenia rozpoznania choroby nowotworowej) przewyższa ryzyko związane z procedurą.




  • Technika badania
Technika badania

Badanie przeprowadza się w pozycji leżącej na boku (biopsja talerza kości biodrowej)  bądź na wznak (biopsja mostka). W przypadku biopsji aspiracyjnej z talerza kości  biodrowej nakłucia dokonuje się w okolicy kolca tylnego górnego kości biodrowej. Biopsję szpiku z mostka szpik przeprowadza się poprzez nakłucie rękojeści  mostka, czyli 3-4 cm poniżej wcięcia szyjnego w linii pośrodkowej ciała. Zabieg trwa kilka/kilkanaście minut i jest wykonywany przez lekarza. Po odkażeniu miejsca biopsji, zastosowany będzie miejscowy środek znieczulający. Następnie wprowadza się igłę biopsyjną przez skórę do istoty gąbczastej kości. Metodą aspiracji uzyskuje się zawiesinę komórek szpiku. Pomimo znieczulenia pacjent może odczuwać dyskomfort bądź ból, gdyż nie ma możliwości znieczulenia jamy szpikowej. Po usunięciu igły uciska się miejsce przeprowadzenia zabiegu i zakłada jałowy opatrunek. Następnie wskazany jest ucisk miejsca zabiegu przez pacjentka przez kilkanaście minut. W przypadku braku wczesnych powikłań miejsce zabiegu należy skontrolować po około 30 minutach.




  • Możliwe powikłania
Możliwe powikłania

Zabieg biopsji aspiracyjnej szpiku uznaje się za stosunkowo bezpieczny.

Powikłania zdarzają się rzadko. Należą do nich: ból okolicy biopsji, krwawienie z miejsca biopsji, miejscowy stan zapalny. Bardzo rzadko zdarzają się ciężkie powikłania np. złamanie igły lub oddzielenie się jej od uchwytu, wstrząs anafilaktyczny związany ze znieczuleniem, w przypadku biopsji mostka: przebicie mostka, uszkodzenie aorty, odma osierdziowa, przebicie prawej komory lub przedsionka serca, uszkodzenie naczyń miednicy mniejszej i inne. Powikłania te dotyczą najczęściej osób ze schorzeniami związanymi z rozrzedzeniem struktury kości lub zniekształceniem klatki piersiowej.

Category
Zabiegi